sie 20, 2020
KBBPisarz, eseista, historyk sztuki, krytyk literacki, wykładowca uniwersytecki, dwukrotny laureat Nagrody Literackiej ZPPnO zmarł nagle w Paryżu.
Wojciech Karpiński urodził się 11 maja 1943 w Warszawie. Na UW uzyskał magisterium z romanistyki w 1966. Od 1967 prowadził zajęcia dydaktyczne na Wydziale Filologii Obcej UW, w 1970 uzyskał doktorat na tej uczelni. W tym samym roku został usunięty z UW w związku ze skazaniem jego brata, Jakuba Karpińskiego, w procesie politycznym (tzw. proces taterników). Publikował artykuły i recenzje w „Tygodniku Powszechnym”, od 1974 zasiadał w redakcji „Twórczości”, współpracował z wydawanym we Wrocławiu „Pamiętnikiem Literackim”. W latach 60. związał się ze środowiskiem paryskiej „Kultury”, gdzie od 1970 publikował pod pseudonimami. W 1975 należał do sygnatariuszy „Memoriału 59”, wyrażającego protest przeciw zmianom w konstytucji PRL. W grudniu 1981 przebywał w USA. W 1979 r. wraz z Marcinem Królem założył pismo „Res Publica”, które do 1987 wychodziło w drugim obiegu. Po wprowadzeniu stanu wojennego pozostał za granicą. Wykładał na Uniwersytecie Yale. Jesienią 1982 zamieszkał w Paryżu, gdzie został pracownikiem naukowym Centre National de la Recherche Scientifique. Kontynuował współpracę z paryską „Kulturą” i „Zeszytami Literackimi”. W 1990 prowadził cykl wykładów o polskiej literaturze emigracyjnej na amerykański uniwersytet w Austin w Teksasie. Opublikował kilkanaście tomów esejów i literackich, a ponadto był redaktorem wyborów listów, szkiców itp. m.in. Jerzego Stempowskiego, Konstantego Jeleńskiego, Jerzego Giedroycia. Swoim spotkaniom z wybitnymi emigrantami poświęcił zbiór esejów Książki zbójeckie. Szkice o literaturze emigracyjnej,
Karpiński był wielokrotnie nagradzany: otrzymał m.in. nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1975), Ingram Merrill Award (1978), nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego (1989), Nagrodę Ministra Kultury (2004) i dwukrotnie Nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie za książkę Chusteczka Imperatora (1983) oraz im. Włady Majewskiej za książkę Twarze (2013). W 2012 r. odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne osiągnięcia w pracy twórczej oraz działalności publicystycznej i wydawniczej, za zasługi w popularyzowaniu literatury”.
fot: Franco Chen
Ostatnim razem gościliśmy Wojciecha Karpińskiego na rozdaniu dorocznych nagród ZPPnO w Ognisku Polskim, w lutym 2020. Na zdjęciu celebrujemy radośnie nagrodę przyznaną Erickowi Karpelesowi (przyjaciel Karpińskiego) za promowanie kultury polskiej, od lewej: Wojciech Karpiński, Regina Wasiak-Taylor, Eric Karpeles i Grażyna Maxwell.
