Historyk i teoretyk literatury, komparatystka
Ur. 9 maja 1941 w Krakowie. W 1963 ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1963-1965 studiowała tamże filologię romańską, zaś w latach 1966-1969 kontynuowała studia romanistyczne na Universite Paris Sorbonne.
Doktorat obroniła w 1975 praca jej nosiła tytuł Jan Brzękowski au carrefour des différentes tendances poétiques en France et en Pologne, w 1985 r. otrzymała tytuł profesora. W latach 1985-2009 kierowała Sekcją Języka Polskiego w Institut National des Langues et Civilisations Orientales INALCO w Paryżu. Sekretarz generalny w Société Historique et Litteraire Polonaise w Paryżu.
Autorka wielu publikacji poświęconych literaturze polskiej w języku francuskim i polskim; m.ni: L’avant-garde polonaise et la poésie européenne. Étude sur l’imagination poétique, Institut d’Études Slaves (Paryż, 1991), Panorama de la littérature polonaise des origines jusqu’ 1822 (Paryż, 1992; Dialog z dystansu (Kraków, 1998), Polskie awangardy i poezja europejska (2005), Pod znakiem antynomii (Kraków 2006), La littérature polonaise – l’épreuve de la modernité, Institut d’Études Slaves (Paryż 2008).
W 2011 r. otrzymała Nagrody ZPPnO im. Włady Majewskiej za najlepszą książkę napisaną w języku polskim przez pisarza na stałe mieszkającego poza Polską za książkę Literatura polska w interakcjach. Szkice porównawcze z literatury i kultury (Warszawa, 2010).
W 2004 r. prof. Delaperriere za swoje dokonania naukowe i działania na rzecz kultury polskiej otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP, a w 2008 r. – odznakę „Zasłużony dla Uniwersytetu Jagiellońskiego”.
W 2016 r. otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego.
