lip 22, 2022
KBB3 lipca 2022 w Łowiczance (POSK) odbył się 30 Salon Literacki. Gościem honorowym była Basia Rostworowska, córka poety i pisarza Jana Rostworowskiego. Program poetycki oparty na poemacie „Opatowa Anna” zaprezentują: Magda Włodarczyk i Janusz Guttner. Oprawa muzyczna: Marty Carillon (vocal, fortepian) i Marek Tomaszewski (saksofon). Nie zabrakło stałych punktów programu – loterii, kolacji z kaczką itp. Całość poprowadzili: Regina Wasiak-Taylor i Janusz Guttner. Fot: Wojciech Klas.
-
- „Obecność” sprawdzała Maria Dowgielli
-
- Publiczność dopisała
-
- Salon prowadzili: Regina Wasiak-Taylor i Janusz Guttner
-
- Przy sztalugach stanęła Elżbieta Chojak Myśko.
-
- Fragment „Opatowej Anny” zainscenizowali Daria Drążkiewicz i Janusz GuttnerDaria Drążkiewicz
-
- O stronę muzyczną zadbali Marta Carillon i Marek Tomaszewski
-
- Rozmowę z Basią Rostworowską prowadziła Regina Wasiak-Taylor
-
- Joanna Ciechanowska (druga od prawej), kustosz Galerii POSKu jak zwykle pomagała wybrać artystę-plastyka
-
- Losy na loterię sprzedawał Wojciech Klas (obok niego Joanna Lane)
-
- Na zakończenie – „zdjęcie rodzinne” osób, które przyczyniły się do sukcesu Salonu
Jan Rostworowski był synem dramaturga Karola Huberta Rostworowskiego. W 1940 jako żołnierz Wojska Polskiego przybył z Francji do Wielkiej Brytanii. Zadebiutował w 1942 na łamach londyńskiego tygodnika „Wiadomości Polskie, Polityczne i Literackie” będącego kontynuacją międzywojennych „Wiadomości Literackich”. W Wielkiej Brytanii wydał dziewięć zbiorów wierszy i tom opowiadań. W 1962 w „Wiadomościach” ukazał się jego Tryptyk balladowy Anna Opatowa. Laureat Nagrody Kościelskich. W 1972 wrócił do Polski i zamieszkał w Krakowie. Zmarł w 1975 roku.
W 1972 w „Życiu Literackim” ukazało się opowiadanie Jana Rostworowskiego, zatytułowane „Harry Potter”. Nic nie wskazuje na to, by autorka słynnej książki J.K. Rowling wiedziała o istnieniu w polskiej literaturze Harry Potter.
Pamiątka po moim Tacie, Janie Rostworowskim
Zamieszkaliśmy w Lancaster na początku 50tych lat. Do morza było blisko, około 8km. Tata zawsze wolał morze od gór, bo ‘okiem daleko można siegnąć, widać horyzont’. Często jeździliśmy w niedzielę do Half Moon Bay przy miasteczku Heysham. Była to śliczna piaszczysta zatoka nad 
ktorą stał mały dość stary kosciół z cmentarzem. Tata często mówił, że chciałby tam być pochowany, z tym ślicznym widokiem na morze. Czasami podczas spacerów znajdywał ‘prezenty’ które mu morze darowało. I oto pewnego dnia znalazł ten kawałek drewna, może z wraku jakiegoś okrętu. Widocznie mu na nim zależało, bo ten ‘prezent’ powędrował z nim do Polski, gdy się tam na stałe przeprowadził.
Kilka lat temu, wiele lat po śmierci Taty, mój brat mi go przywiózł i w ten sposób znowu się odnalazł na wyspach brytyjskich. A teraz niech będzie w zbiorach Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, którego Tata kiedyś był członkiem.
Basia Rostworowska, lipiec 2022.
