Poetka, prozaik, tłumaczka poezji australijskiej.
Urodziła się w 1948 r. w Kowarach. W latach 1950-1969 mieszkała w Olsztynie. Studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim.
W Polsce pracowała jako nauczycielka Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Laskach. W 1981 r. działała w Związku Zawodowym „Solidarność”. Od 1982 r. mieszka z rodziną w Sydney (Autralia).
Jej wiersze drukowane były w językach polskim i angielskim, m.in. w pismach: „W drodze” (Poznań), „Integracjach” (Warszawa), „Australian Book Review” (Melbourne), „The Bulletin” (Sydney), „Przegląd Katolicki” (Sydney), „Ulitarra”(Sydney), „Southerly” (Sydney), „Nowy Dziennik” (Nowy Jork). Prowadziła warsztaty literackie i współpracowała z miesięcznikiem „Kurier Zachodni” (Perth, Australia). Poetka czytała swoje wiersze w wielu miastach Australii i Polski, a także w Londynie, Rzymie, Wiedniu i Wilnie. W styczniu 2004 r. czytała swoje wiersze w Operze Sydnejskiej podczas Festiwalu Kultury i Sztuki Polskiej POLART.
Jest autorką wierszy, opowiadań, przekładów poezji australijskiej. W swojej twórczości nawiązuje m.in. do tematów związanych z Warmią i Olsztynem. Jej wiersze są tłumaczone na języki angielski, niemiecki, francuski, litewski.
Opublikowała tomiki wierszy:
Tamten brzeg, (Sydney 1990), Landscapes of the Memory (wyd. polsko-angieskie, tłum. Leon Komincz, Regina Bochat, Sydney 1991), Rozmowy z panią Drzewo (wyd. polsko-angielskie, tłum. Barbara Plebanek, Tony Howard, Sydney 1994), Nadzieja i inne wiersze (Sydney 1994), Na Ziemi pora kwitnienia (Warszawa, 1994), Praktykowanie życia (Sydney 1995), Ludzie i zwierzęta Sydney 1995/96), Uśmiech do Boga (Sydney 1995/96), Our Territory (wyd. polsko-angieskie, tłum. Richard Reisner, Wollongong University, 1997), Wędrujący ogród (Lublin, 1998), Delfiny (Warszawa 2000), Pora kwitnienia (wyd. polsko-angielsko-niemieckie, tłum Dorothea Muller-Ott, Barbara Plebanek, Tony Howard, Kraków 2001), Ziemia Święta (Sydney-Kraków, 2003), Drzewa na pustyni. Nowe wiersze wybrane (Perth 2003), Dwoje nad oceanem (Perth 2009), Australijska zima i inne wiersze, Geografia pamięci i inne wiersze (Olsztyn 2010).
Redagowała lub współredagowała antologie: Zielona zima. Antologia poezji polskiej w Australii (Lublin 1997), Many voices – szkice literackie (Sydney 2000), Billabong. Poezja australijska (Warszawa 2001).
Goście jeszcze nadejdą (1995) – adaptacja sceniczna poezji Ludwiki Amber, (reż. Stefan Mrowiński), prezentowana była w Sydney i Melbourne.
Na podstawie wierszy Ludwiki Amber powstało słuchowisko Pora kwitnienia zrealizowane w 2006 r. przez Teatr Polskiego Radia w Warszawie (adaptacja: Iwona Smolka, reżyseria: Jan Kukuła).
W 2018 ukazały się Szybujące krajobrazy Australii. Opowieść autobiograficzna (1982–2012). Autorka „przedstawia w książce bardzo głęboki i osobisty obraz 30 lat życia spędzonego wraz z rodziną na kontynencie australijskim. Jako emigranci „solidarnościowi”, zmuszeni do opuszczenia Kraju po ogłoszeniu stanu wojennego, przeszczepieni na zupełnie egzotyczny ląd, otworzyli nieznaną kartę swojego losu, zapełniając ją nową treścią, nowymi przyjaźniami, nowymi krajobrazami. Ludwika Amber układa swoją opowieść z fragmentów wspomnień, z listów pisanych do przyjaciół i artystów rozsianych po różnych kontynentach, a także z wierszy wybranych z całego dotychczasowego bogatego dorobku poetyckiego. Snuje narrację wielobarwną, bogatą w wydarzenia i refleksje, pogłębioną widzeniem rzeczywistości poprzez pryzmat lirycznego, metafizycznego, ale i konkretnego stosunku do świata, ludzi, krajobrazu, wreszcie do siebie samej. Stworzyła swoisty poemat na temat życia, miłości, rodziny, tożsamości, cierpienia i szczęścia, które się przez nie przebija – piękną książkę pobudzającą do refleksji o ludzkim losie i siłach, które go kształtują.”
Piotr Sanetra
Nagrody i wyróżnienia:
„International Order of Merit”, Cambridge, Wielka Brytania 1994
Wyróżnienie ZPPnO za tom poezji Uśmiech do Boga, Londyn 1997
Nagroda literacka ZPPnO za twórczość poetycką i translatorską, Londyn 2003
Nagroda Fundacji Sztuki i wydawnictwa Anagram za tomy wierszy Drzewa na pustyni i Ziemia Święta, Warszawa 2005.
Poezja Ludwiki Amber – z własną wizją świata, wyczulona na konkret, dotykająca rzeczy – stara się oswoić każdą egzotykę, udomowić nie znane, sprawić, aby każda idea sprawdzała się w istnieniu realnym, bliskim człowiekowi. Ważne jest, mówi poetka, aby wpuścić do własnego domu świat, aby otworzyć wyobraźnię dla odmienności, aby nie zamykać się przed nie znanym. Wiersze wyłapują z codzienności i ze zwyczajnego życia wszystko, co nadaje mu blask, stwarza intymną wspólnotę między ludźmi. Poezja ta przekonuje nas, że istnieje rzeczywistość o wiele szersza, bardziej rozległa niż ta, która jest dana naszemu poznaniu. Na straży tej rzeczywistości stoją jej mieszkańcy: Aborygeni. W tej rzeczywistości jest zanurzona stara kobieta, która pod słońcem Australii wie, czym jest trwanie. Ta przeszłość, którą zna i teraźniejszość są zaledwie okruchami nie zmierzonego czasu, kiedy był wznoszony wspólny, ludzki dom. I można sądzić, że najważniejsza prawdą, jaką zdobyła ta poezja, jest przeświadczenie, że celem człowieka jest spotkanie samego siebie, trudne samopoznanie, będące spełnieniem życia.
Iwona Smolka (fragm. Poetyckich Prezentacji, Polskie Radio, Warszawa)
